213 sayılı Vergi Usul Kanunu’na göre, fatura, satılan emtia veya yapılan iş karşılığında müşterinin borçlandığı meblağı göstermek üzere emtiayı satan veya işi yapan tüccar tarafından verilen ticari bir vesikadır. Bu geleneksel kâğıt fatura sistemine ek olarak, teknolojinin ilerlemesiyle elektronik ortamda fatura düzenleme dönemi başlamış ve bu sistem, mali yükün azaltırken işlem hızı ve güvenliği arttırmıştır.
Elektronik fatura sistemleri, iki ana kategoriye ayrılmaktadır: e-Fatura ve e-Arşiv Fatura. E-Fatura, satıcı ve alıcı arasındaki iletimin Gelir İdaresi Başkanlığı’nın (GİB) merkezi platformu üzerinden yapıldığı, standartlara uygun elektronik bir belgedir. E-Arşiv Fatura ise e-Fatura’ya kayıtlı olmayan alıcılar için elektronik ortamda düzenlenir.
Eski uygulamada, e-Fatura ve e-Arşiv Fatura kullanımı genellikle belirli büyük şirketler ve sektörler ile sınırlıydı. Ancak, 509 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile birlikte e-Arşiv Fatura kullanımı geniş bir mükellef grubunu kapsar hale geldi. Bu Tebliğe göre:
Yeni düzenlemeler, belirli tutar limitleri üzerine odaklanmıştır:
Elektronik belgelerin çerçevesini belirleyen UBL-TR standardı, uluslararası başarılı uygulamalardan esinlenmiştir. Bu, hem kâğıt hem de elektronik belgeler için tutarlılığı ve kolay entegre edilebilir bir yapıyı temin etmektedir.
E-Fatura ve e-Arşiv Fatura sistemleri, dijital dönüşümün önemli bir parçası olarak, tücar ve mükelleflerin mali yüklerini hafifletirken, işlem kolaylığı ve şeffaflık sağlamaktadır. Yeni düzenlemeler, daha geniş bir kapsama yayılarak bu sistemlerin etkinliğini arttırmış ve mükelleflerin uyum sağlama sürecini hızlandırmıştır. Maliye Bakanlığı tarafından getirilen bu yenilikler, hem ekonomik hem de ekolojik faydalar sunarak geleceğin ticaret altyapısının çizilmesinde öncü bir rol üstlenmektedir.